2005

 

 


!!! Alice en Bert in 't Holt waren van plan om in 2005 met hun schip de "Aaltje-B" naar Berlijn te
varen !!!!


 
De Aaltje-B op de Byland

Een verslag van Alice in 't Holt-Baarsen

 


Bert heeft alle mogelijke moeite gedaan om via z 'n mobiele telefoon vanaf de boot te kunnen E-mailen. We waren van plan om een half jaar weg te blijven dus dat was wel leuk geweest.
Aanvankelijk leek het, met hulp van deskundigen, te lukken maar uiteindelijk is het toch een ondoenlijke zaak gebleken. Vandaar, op ouderwetse wijze dit verslag.

Op 3 mei zijn wij met de boot vertrokken nadat Bert er de hele winter aan heeft gewerkt. Dat is overigens een hobby dus op zich niet negatief. De hele maand oktober en tot half november 2004 was de boot in een loods om geschilderd (gespoten) te worden. Daarvoor moest alles wat los kon er afgehaald worden. Dat moest Bert er later dus weer aanfabrieken. Hij heeft ook alle leidingen vernieuwd en nieuwe pompen geïnstalleerd. Toen dat allemaal klaar was kwam er nog een luifel op en konden we vertrekken.

We zijn via Friesland en Groningen gevaren, hebben daar vrienden en familie ontmoet en ondanks dat in die  tijd het weer niet was wat wij er van verwachtten, hebben we genoten van de ontmoetingen en de beide mooie provincies. Waar het kon hebben we diverse musea bezocht en uiteindelijk kwamen we in ter Apel waar we het oude klooster ook nog even meenamen.

Vanaf ter Apel zouden we Duitsland ingaan. Niet dus, we dachten dat ons geen technische narigheid meer zou  overkomen maar daar liet de pas gereviseerde omvormer het afweten De reparateur van dat Vetus geval is in Groningen gevestigd. Bert heeft een karretje gekocht en met dat zware ding ging hij met de bus naar Groningen. Ondanks eerdere telefonische beloften bleken we pas na een paar weken aan de beurt te zijn.

We besloten een nieuwe omvormer te kopen en die moest vanwege hoge korting uit Vinkeveen komen. Dus: naar huis- gereisd, auto gehaald en de nieuwe omvormer opgehaald. Inmiddels lagen we weer in Stadskanaal, wat een erg fijne stad is om met de boot te liggen. Overigens was Bert goed en wel  onderweg toen Groningen belde dat zij het ding toch maar even hadden gerepareerd. Het bleek een kleinigheidje
te zijn. Voor Bert hoefde het toen niet meer, hij ging door om de nieuwe op te halen.

Ons verblijf in Stadskanaal werd ook opgefleurd door de geweldige brug- en sluismeesters. We kregen alle hulp die maar mogelijk was. We lagen midden in het centrum heel dicht hij douches, zodat ik ook  gemakkelijk de was kon doen. Je kan daar overigens ook voor weinig geld de was in het bejaardenhuis laten doen. Nadat alles technisch weer helemaal in orde was, zijn we alsnog naar Duitsland vertrokken. Onze eerste stop  was Haren Ems. We zouden naar de jachthaven gaan, maar er is ook een mooie steiger, in het beheer van de jachthaven, in het centrum  en daar meerden we aan. We zaten net te eten toen we twee lachende mensen de trap naar onze boot af zagen rennen. Oh wat leuk dat waren Diana en Geert, zij wonen in Haren Ems en wij hebben ze vorig jaar tijdens het varen in  Stadskanaal ontmoet. We hebben toen geen adressen uitgewisseld. Wat een verrassing dat ze ons toevallig zagen. We hebben 2 heerlijke avonden met hen doorgebracht o.a. een  barbecue in hun serre en gewandeld in hun mooie dorp.

Zondag 12 juni zijn we verder gegaan het Dortmund Emskanaal op. We hadden overigens niet veel goeds  gehoord over het Mittellandkanaal dat wij over moesten varen naar Berlijn.

In Haren Ems bezwoeren Nederlanders ons nog om het niet te doen, want je kon er volgens hen nergens aanleggen en met een hond zou het helemaal een ondoenlijke zaak zijn. We zouden wel zien en .......... het viel reuze mee. We kwamen veel mooie aanlegplaatsen tegen en Barry, onze hond kon als het moest regelmatig uitgelaten worden. Op maandag moesten we voor een sluis wachten en daar meerden we aan een andere Nederlandse boot aan, waarop twee heel aardige mensen met 2 hondjes aan boord zaten. We moesten een uur voor de sluis wachten, maar binnen een kwartier vroegen die mensen of we met ze op wilden varen naar Berlijn. Dat doen we nu al een week en het is reuze gezellig. Af en toe doen we iets samen b.v. barbecue of een fietstocht en verder laten we elkaar vrij. Zij hebben veel contacten in Duitsland en weten ook mooie aanlegplaatsen, dus dat is mooi meegenomen voor ons.

Overigens heeft Bert kaarten en boeken van de route waar alle informatie over aanleggen e.d. in staat. Het is al een paar dagen schitterend weer en we hebben veel plezier van onze nieuwe luifel tegen de zon, maar ook bij regen is het prettig. Bert stuurt toch het liefst buiten. Morgen gaan we op de fiets nog even naar het plaatsje Wunsdorf om boodschappen te doen en daarna gaan we weer verder op avontuur.

Ondertussen zijn we ook gecontroleerd door de WSP (waterpolitie). We hebben een goedkeuringssticker gekregen en we kunnen dit jaar verder varen zonder lastiggevallen te worden. Onze nieuwe vrienden hadden pech, want ze moesten een bekeuring van 200 Euro betalen. Hun boot is tip top in orde maar ze wisten niet dat met ingang van 2005 boten boven de 20 mtr. in Duitsland elk jaar een soort APK-keuring moeten ondergaan. Nou ja, het was ook weer snel vergeten en nu hebben we geen last meer van dienstkloppers.

Tegen m'n gewoonte in had ik de was nogal op laten lopen en toen ik daar een opmerking over maakte zei Alie "dat is' helemaal geen probleem want ik heb een wasmachine en een droger aan boord (ik heb alleen een centrifuge) zoek de bonte en witte was maar even uit en geef het maar aan mij" nou ja zeg. Ik heb zelf de bonte was gedaan en had aan beide kanten de railing van ons 13 mtr. lange schip vol hangen. Bij de volgende stopplaats was die droog en kreeg ik van Alie een mandje aangereikt met de witte opgevouwen was met o.a. ons dekbedovertrek. Dat is lekker luxe he?

Bij weer een volgende stopplaats zagen we een man met een boek en een ballpoint gebogen door de veldbloemen lopen. Met Alie kan je lachen die durft alles, zij vroeg aan die man wat hij aan het doen was. Het bleek dat daar wel eens een klavertje vier gevonden werd. Bert en Alie hadden er in no-time een paar gevonden. Wij dachten toen "ons geluk kan niet meer stuk". Tot nu toe lijkt dat echt zo want we hebben het heerlijk. Het vaak verguisde Mittellandkanaal vinden wij prachtig om te bevaren. Heel mooie natuur en tussen de bomen door prachtige vergezichten en ook nog veel gratis aanlegplaatsen. We hebben na Haren Ems nog niet hoeven te betalen. We geven dat geld lekker uit op de gezellige terrasjes in de mooie stadjes.

We gingen weer op weg met de twee boten. Het bleek te mooi om waar te zijn want "..Opeens een groot geloei en een rode flikkerende lamp PECH dus. Wat bleek: de rubberen bocht van de koelwaterafvoer had het begeven. Bijna van alles hebben we reserve aan boord, maar aan dit ding hadden we niet gedacht. Het water spoot er uit. We hebben onze boot aan de zijkant van Ben z 'n boot mogen vastmaken en zo hebben we een uur gevaren totdat we een goede plek hadden gevonden. De mannen dachten eerst nog het te kunnen repareren met zelfvulkaniserende tape, maar dat bleek niet te kunnen. Bert is op de fiets allerlei bedrijven afgeweest om zo 'n bochtje te vinden, maar niemand kon helpen. Het ding moest bij Vetus in Rotterdam besteld worden. Bert heeft toen z'n vaste leverancier gebeld en die heeft het met spoed laten opsturen naar het adres dat Bert inmiddels had geregeld. Het was inmiddels donderdag. Op zaterdag was het er nog niet. We gingen ons opgelaten voelen t.o. van onze nieuwe vrienden die trouw wilden wachten. Zondag hebben wij gezegd: varen jullie maar door. Als het gerepareerd is dan varen wij wel lange dagen en halen jullie in. Op maandag hebben we weer naar de leverancier gebeld. Die was verbaasd dat het er nog niet was. Wat bleek? De verantwoordelijke medewerker was vergeten het pakje naar de postkamer te brengen. Toen dat alsnog werd gedaan was het pakje er in 1 dag en konden we weer varen. Bert vond dat we na alle pech beter terug konden gaan en volgend jaar de reis completeren. We zijn gekomen tot km paal 213. Berlijn was nog 248 km verder. Het is nu zaterdag 1 juli en we liggen in Minden. Dat is een mooie stad met een geweldig winkelcentrum. Veel grote warenhuizen maar ook leuke kleine speciaal winkeltjes. Bert is ook naar het informatiecentrum geweest dat uitleg geeft over het unieke watergebeuren. In Minden gaat  het Mittellandkanaal over de Weser. Ik weet niet of ik het goed weergeef, maar volgend jaar ga ik mee om te kijken. We gaan straks eten in Karstadt, daar kan je elke dag voor weinig geld heerlijk eten. Lekker winkelen en op terrasjes mensen kijken wij vermaken ons wel.

Het is jammer dat we de reis niet af konden maken met onze nieuwe vrienden maar wie weet doen we het volgend jaar nog eens samen. Zij hebben de reis ook ingekort. Ze liggen nu in Berlijn maar gaan niet door naar Waren, wat ons gezamenlijke plan was.

Op 4 juli zijn we verder gegaan richting Nederland maar nu via de Weser. Bert wilde de stad Nienburg bezoeken, daar is hij ooit eerder geweest en daar zou veel te zien zijn. Daarna was Bremen het doel. Maar de stad Nienburg moesten we voorbij varen, want de jachthaven was zo klein dat er voor onze boot geen plaats was. Verder nergens een aanlegplaats te bekennen. Waar we voor gewaarschuwd waren v.w.b. het Mittellandkanaal gebeurde hier. Mooie natuur, maar daar hadden wij geen oog meer voor want we waren gefixeerd op een aanlegplaats. Het was stralend mooi weer, wel een harde warme wind. In 1 uur tijd was m'n was droog. Toen begon het opeens te stormen, we konden net voorkomen dat het dekbedovertrek de lucht in vloog. Wel ging de mand van Barry overboord dat arme beest had opeens geen bed meer. We hebben hem wel na 8 uur bij een sluis even kunnen uitlaten Via de telefoon hoorden we dat het in Nederland noodweer was. Dat is dan zeker deze kant opgewaaid want ineens werd het pikdonker en stortte het van de regen. We hadden net op tijd alles binnen Bert bleef wel buiten sturen. De luifel hebben we moeten laten zakken, Bert werd kletsnat dat was niet leuk, maar ja zo is het leven niet alleen maar leuk. Het weer is nu bar en boos en we hebben al tegen elkaar gezegd "als we dit hadden geweten dan waren we dezelfde weg terug gegaan dan hadden we in elk geval een aanlegplaats gevonden".

Het is maar goed dat je niet alles van tevoren weet, want als we geweten hadden dat we zo vaak pech zouden hebben, dan hadden we deze reis niet gemaakt. De balans opmakend hebben we toch veel genoten en veel gezien en wie weet wat er nog komt. Om 19.30 uur zagen we een jachthaven in het plaatsje Hoya waar wel plaats voor ons was. Het is hier niet zoals in Nederland. Er werd naar een stapel papieren gewezen om in te vullen een hoog bedrag betalen en dat is het dan. En wij wilden na al die spanning zo graag ons ei kwijt. Nou ja laat dan maar, morgenochtend gaan we weer verder in de hoop op beter. Ik heb het verhaal op dit punt teruggelezen en het valt me op dat ik tegenwoordige- en verleden tijd een beetje door elkaar haal, maar dat krijg je als je telkens een stukje aanvult.

We hebben nog wat plaatsjes aangedaan en hebben uiteindelijke ook een dag of drie in Bremen gelegen in de Marina haven. Dat was super. We lagen dicht bij het centrum en hebben ons prima vermaakt. Ook hebben we een leuk avontuur beleefd tijdens onze zoektocht naar een hondenmand. In Duitsland vind je niet van die mooie dierenwinkels als in Nederland. De trambestuurder, waar we veel plezier mee hadden, zette ons voor de deur van zo'n vies klein dierenwinkeltje af waar je je nek brak over de troep. Geen hondenmand wel een heel duur kussentje, ja wij zijn wel Hollanders maar niet gek. Uiteindelijk na veel vragen lukte het zowaar de juiste mand te kopen. Wij met dat ding de tram in waar we dezelfde bestuurder troffen die was ook helemaal in de wolken dat het was gelukt. Toen wij in het centrum wilden uitstappen hield hij ons tegen "nee nee je moet nog twee haltes verder ". Nadat we vertelden dat we ondanks de mand iets wilden gaan eten mochten we na veel gelach eruit en hij hoopte ons weer eens te treffen. Dat soort kleine avontuurtjes doet een mens goed. Overigens hebben we op advies van die trambestuurder veel van Bremen gezien, want op dat zelfde kaartje konden we naar alle eindpunten van de trams die we maar wilden.

Wij hebben, buiten onze vrienden, twee stellen gesproken die in Berlijn zijn geweest. Die verslagen lagen zo ver uit elkaar dat onze monden openvielen van verbazing. Het ene stel zei: het was geweldig en ook Potsdam en Wolfsburg was meer dan de moeite waard, daar moet je zeker het Volkswagenmuseum bezoeken. Wij hebben genoten. In Berlijn zelf hebben we midden in de stad gratis gelegen. Om de tien minuten kwam de politie langs, dat vonden we een veilig gevoel. Officieel mag je er maar 24 uur liggen, maar we dachten "als we weg moeten horen we het wel". Al met al een prachtige stad, we gaan volgend jaar weer om de rest te bekijken".

Het andere stel zei: "als we dat hadden geweten hadden we die lange dure reis niet gemaakt. Het is heel duur en moeilijk om een goede aanlegplek te vinden en waar je 24uur gratis mag liggen, komt om de 10 minuten de politie langs, dat is om de zenuwen van te krijgen".  Zijn jullie ook nog in Potsdam en en/of Wolfsburg geweest? "Nee zeg, daar kan je het helemaal wel vergeten om een betaalbare plaats te vinden en dat Volkswagenmuseum in Wolfsburg zal ook wel niets aan zijn. Zo zie je maar, het maakt wel uit hoe je zelf ingesteld bent om wel of niet van iets te genieten. We laten ons in ieder geval niet door de zwartkijkers beïnvloeden en verheugen ons nu al op volgend jaar als we de reis weer gaan maken.
 

    Opgetekend door Alice in 't Holt-Baarsen