1996

Varen naar en over de Lahn

 

 

Van Lahnstein naar Limburg


Daar lagen we dan in Lahnstein gelijk door de sluis aan bakboordswal naast de wandel en fiets route.
Op zich erg gezellig we hadden veel bekijks met de boot. Dinsdagmiddag 1400 uur werd volgens afspraak onze bemanning weer afgelost Jan Klerks en Piet Heesen gingen met Martin Schlles weer naar huis en Sjannie kwam met body aan boord. Rond vijf uur een wandeling gemaakt langs de Lahn naar het Schleusenhauschen en jachtclub Lahn. Hier een hapje gegeten en op de terugweg de teakhouten replica van de boot van Herman Guering die hier verwaarloosd  te koop lag bekeken; helaas 20 meter dus zes meter te lang. S, avonds kwamen er twee vissers achter onze boot op een betonnen platform zitten ,die sleurden in twee uur tijd genoeg vis uit de Lahn om een normaal gezin een maand aan het eten te houden.
Ze hadden bij hun uitrusting een knuppeltje bij waarmee de vis op een professionele wijze de kop ingeslagen werd.
De volgende dag werd gebruikt om uit te rusten en de omgeving te verkennen wij lagen met onze boot langs de bruine route en omdat we ook een hondje aan boord hebben, hadden wij praat genoeg. Die avond samen naar de rijn gelopen en op de terugweg bij een Griek het slechtste kopje koffie gedronken dat we ooit gehad hebben. Nadat we bij de sluis de tank gevuld hadden met water, zijn we de Lahn op gevaren richting Bad Ems. Je vaart als het ware een woud met groen in, als je bij een bocht komt, is het of je niet verder kunt, prachtig!; je voelt je alleen op de wereld. De sluizen zijn makkelijk te nemen in de bergvaart; ze zijn rond de 30 x 6 meter. En vrijwel altijd lig je er alleen in, er waren er twee bij met damwandprofielen maar daar werden wij door de sluiswachter van de ervoor liggende sluis voor gewaarschuwd (een blikje Bavaria; het beste Nederlandse bier doet veel).
Nadat we schleuse Ahl , Nievern en Bad Ems achter ons hadden, kwamen wij in Bad Ems aan nadat wij langs de boulevard Bad Ems gevaren zijn, kwamen we bij MBC Bad Ems aan alwaar wij met vereende krachten langszij een steiger geholpen werden, hiervan moet je jezelf niet zoveel voorstellen de steiger is een loopbrug van hooguit 1 meter breed een paar meter het water in daar kun je een lijntje vastmaken; voor de rest moet je lijnen naar de wal brengen en haringen teuren.
Maar desalniettemin na een kwartiertje lagen we afgemeerd; laat nu het water maar komen! Daar moesten wij wel rekening mee houden volgens onze buurman; bij een flinke regenbui kon het water in zeer korte tijd wel een halve meter stijgen. Maar omdat het de laatste weken alleen maar mooi weer geweest was, maken wij ons daarover geen zorgen. Twee dagen hebben wij prettig gelegen in Bad Ems en daar ook de omgeving verkend, Sjannie op de fiets en ik erlangs op de brommer met  body in de mand. Toen wij later op de avond de gebeurtenissen van die dag bespraken en ik opmerkte dat het Duitse volk toch wel vrolijk en vriendelijk was beaamde zij dat lachend, maar toen de volgende dag der Deutse Politzei mij aanhield en lachend vertelde dat het in Deutsland niecht veroorloofd was om alleen met een pet op te rijden op een bromfiets en nadat hij mijn papieren controleerde ook lachend liet gaan;  begreep ik dat het misschien wel komisch was zoals ik daar rondreed. Het zij zo! De volgende bestemming was Nassau waar ons koningshuis haar roods heeft. Via sluis Dausenau en Nassau lagen wij weer snel afgemeerd bij de plaatselijke roeivereniging langszij een betonnen steiger. Diezelfde dag nog Burg Nassau bezocht die is gebouwd in de twaalfde eeuw door graaf Laurenburg van Nassau, later is dit de stamburg van de graven van Nassau geworden. In het Burgtcafe waar het personeel in middeleeuwse klederdracht gestoken bedient, is een hele wand besteed aan de stamboom van de fam. Nassau, zelfs Willem Alexander staat er al bij. Na daar de omgeving verkend te hebben verder naar het dorpje Oberhof. We hadden gelezen dat hotel pension restaurant Lahncafe daar een eigen steiger had, die voor gasten gratis te gebruiken was en omdat de steigers niet zo talrijk waren maakten wij er graag gebruik van. Hoe verder je de Lahn opkomt hoe moeilijker het wordt om een ligplaats te vinden en inmiddels regende het behoorlijk. Wij waren de waarschuwingen van onze buurman in Bad Ems niet vergeten en toen wij terugkwamen van ons etentje in het Lahncafe, was het water al tien cm gestegen; die nacht een paar keer de stootwillen laten zakken en de lijnen wat losser gelegd. Het varen op de Lahn wordt wel iets anders als er meer water komt, nu is mij ook duidelijk waarom er zo weinig scheepvaart is. Een kabbelend riviertje wordt nu een bergrivier met stroomsnelheden van 4 tot wel 7 km per uur; schutten wordt ook wat anders, bij sommigen sluizen ligt de stuw naast de sluis zonder dam ertussen. Al je stuurmanskunst en flink wat motorvermogen is nodig om je boot zonder schade in de sluis te krijgen. Ook sommige van de waterkrachtcentrales die dan volop werken lozen hun water vanaf de zijkant recht de rivier in; ook een zwaar schip wordt dan opzij gezet je ziet dan je schip naar een groengele wal geduwd worden. Was het de eerste week niet prettig dat je nogal eens een keer vastliep omdat er te weinig water stond; het was relexer varen als zo. Nu nog richting Balduinstein dit moet een van de mooiere plaatsen aan de Lahn zijn. Vanmorgen tien uur met de eerste schutting mee, vandaag vier sluizen gehad zonder schade op te lopen dat blijft iedere keer weer een kunstwerk dit is het eerste schip dat wij hebben met boegschroef; het was hard nodig. Het was wel de moeite waard, we lagen bij MBC Schaumburg tegenover het stadje met zicht op het slot Schaumburg. Motorbootclub Schaumburg is in het bezit van de blauwe vlag, waar we overigens niets van gemerkt hebt we hebben geen havenmeester gezien dus ook geen liggeld betaald. Van hier uit naar Limburg geweest de oude binnenstad en de dom bekeken, ook nog naar de Lahn geweest om de haven te bekijken en inderdaad zoals ons verteld was zowat geen ligplaats; zeker niet voor een boot van onze afmetingen. Morgen gaan we weer de Lahn afzakken. We liggen inmiddels weer in Lahnstein, de reis de Lahn af is snel en goed verlopen. De stroming is nog steeds flink, gelukkig was er geen scheepvaart ook al omdat er een paar kanalen waren die niet breder waren dan een meter of acht;  als je dan een boot tegenkomt moet een van de twee terug. Terwijl we niet meer dan 1000 toeren draaiden liepen we toch ruim 12 km per uur, het manoeuvreren is dan ook erg moeilijk; als we bij een sluis kwamen met een stuw ernaast voelde ik ons schip daarheen trekken.
Als je al geen hartpatiënt bent; wordt je het daar wel. Sjannie heeft waarschijnlijk veel vertrouwen in mij, want ze maakt zich nergens zorgen over. Morgen gaan we ons schip gereed maken voor de reis over de rijn terug naar Nederland; dit is een makkie tegenover het varen op de Lahn. 

Samenvatting:
Natuur prachtig
Vriendelijke mensen
Varen erg moeilijk 
Omgeving; heuvels en bergen groen geel groen
Havengeld euro 19.50 in twee weken

Een belevenis om later aan je kleinkinderen te vertellen.