Cojo op de IJssel

We lopen op de IJssel weer 15 Km en na een paar uur bereiken we Zwolle. Ik zie dat er een vrachtschip de IJssel op draait en roep gelijk de Spooldersluis ( M22)  in Zwolle op, dat wij naar binnen willen schutten. De sluiswachter laat de sluis open staan en we kunnen gelijk invaren. We willen eigenlijk naar de Streng, een plas onder Hasselt varen en daar overnachten. Als we bij de Streng aankomen is het nog zo vroeg dat we doorvaren. We varen nu op het Zwarte water. Er liggen een paar boeien in het Zwarte water en daar wij richting Zwarte meer varen passeer je de groene boei aan stuurboord.

IJssel	Spooldersluis M22	Spooldersluis

Meppelerdiepkeersluis	Ooievaarsnest	We varen Drenthe in op het Meppelerdiep

Bij Km 16 op het Zwarte water draaien we bij Zwartsluis het Meppelerdiep in. Hier is iets verder bakboord een goede plek om in Zwartsluis aan te leggen. Wij varen door omdat we hier al een aantal keren zijn geweest en geen boodschappen nodig hebben. In meppel  kan je via de marifoon een brugopening vragen op kanaal 22, maar de bruggen gaan gelijk open als we aan komen varen. Er zitten hier een aantal mooie jachthavens en de brugwachter zit bij de Kaapbrug in een toren waarvandaan hij alles goed in de gaten kan houden.

Galgenkampsbrug in Meppelerdiep	In het Meppelerdiep	Voor de Galgenkampsebrug

De kalkbranderij was een belangrijke afnemer van turf. In een kalkoven werden schelpen met behulp van turf verhit tot een temperatuur van 900-1.200 graden Celsius. Daardoor werd koolzure kalk omgezet in koolzuurgas en ongebluste kalk. Deze ongebluste kalk werd uit de oven geschept en uitgespreid op de vloer in het leshuis. Dit was een schuur met een onbeschoten kap. Door de ongebluste kalk met water te besproeien trad een chemische reactie op. De temperatuur steeg dan tot ongeveer 100 graden en na enige tijd vielen de schelpen als kalk uit elkaar. De stoom kon gemakkelijk ontsnappen door het dak.

Kalkovens

Speciale schepen in de Hoofdvaart		Kalkovens bij de Paradijssluis

Deze kalkovens zijn in 1875 opgericht door de in Meppel gevestigde firma in hout en bouwmaterialen Mulders en de uit Garmerwolde afkomstige handelaar in kalk Wigboldus. Gezamenlijk kwamen zij tot de conclusie dat het wellicht profijtelijk zou zijn om zelf kalk te fabriceren, mits zij de hand konden leggen op een geschikt terrein aan het water voor de aanvoer van schelpen en turf en de afvoer van kalk. Dit werd gevonden aan de Drentsche Hoofdvaart nabij de Paradijssluis. Al spoedig bleek er behoefte aan een derde oven. Hiertegen rezen nogal wat bezwaren vanuit Meppel vanwege de stank, maar uiteindelijk kwam hij er toch. De ovens hebben tot in de jaren zestig dienst gedaan, maar nadat het bedrijf gestaakt was zijn zij geleidelijk in vervallen staat geraakt, totdat het complex in 1991 door een horecaondernemer is gekocht die er een restaurant in heeft gevestigd.

Paradijssluis	In de Paradijssluis

Alles loopt lekker en om een uur of drie meren we af in de Drentse hoofdvaart bij Eursinge voor sluis Havelte. We liggen hier tussen twee wegen in met aan de overkant van het kanaal een provinciale weg. Om rustig te overnachten weer geen goede plek, want op de provinciale weg wordt natuurlijk ook s-nachts gereden. We drinken een pilsje op de kant en Marga gaat nog kijken of ze een ijsje kan kopen. De bedoeling is dat we zo gaan barbecuen. Er zijn geen winkels in de buurt en Marga komt zonder ijs terug. Dan nog maar een lekker biertje. Om 6uur starten we de barbecue. Joop bakt patat en ik doe het vlees. Het blijft droog ondanks de donkere wolken die aan komen drijven en we kunnen lekker buiten blijven om koffie te drinken. In het westen van het land zou het flink te keer gaan. Bij ons gaat het pas om elf uur onweren en regenen.

	Barbecue langs de weg	Sluis Havelte in de verte te zien